Nu de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen (Wkb) een jaar in werking is, deel ik graag enkele observaties uit de praktijk. Deze inzichten komen niet voort uit formeel onderzoek, maar zijn gebaseerd op gesprekken met aannemers en kwaliteitsborgers.
De meest gehoorde klacht bij aannemers is wel dat de Wkb meer bureaucratie met zich meebrengt en ook onduidelijkheden vanwege het nieuwe proces en andere partijen die erin meedoen. Veel partijen waren voorheen niet gewend om ‘bewijslast’ zoals metingen, berekeningen en tekeningen te verzamelen van de bouwwerken die gerealiseerd worden. De Wkb kan ervaren worden als een forse administratieve last en dat hoor ik ook veel terug in de markt. Ook kwaliteitsborgers melden dat het soms tijdrovend is om de benodigde documentatie van deelnemers te verkrijgen.
Vragen over kwaliteitsborgers
Een terugkerend thema gaat ook over de kwaliteitsborgers zelf. Waar vragen ze precies naar, hoe werken ze en waar letten ze op? Mijn advies is altijd om een kennismakingsgesprek te plannen met een kwaliteitsborger om hun werkwijze beter te begrijpen.
De financiële impact van de Wkb blijft een punt van zorg. Veel partijen zijn namelijk van mening dat de bouw hierdoor alleen maar nog duurder is geworden. Bij veel Wkb-projecten vervalt een aanzienlijk deel van de leges, maar bij het ene project heeft dit meer impact dan bij het andere project.
Variatie in borgingsplannen
Van partijen die al wat verder in het proces zijn, hoor ik ook dat er nog veel verschil in de borgingsplannen zit. Een borgingsplan is een soort risicoanalyse van het bouwproject waarin de kwaliteitsborger aangeeft waar hij aandacht aan gaat geven. Deze borgingsplannen kennen nog veel variatie. Deels zal dat ook zo blijven, omdat er verschillende instrumenten (werkwijzen) van toepassing kunnen zijn. Mijn advies: zoek een kwaliteitsborger die bij je past. Wees ook niet terughoudend om bij een andere borger naar diens mening of visie te vragen over ontvangen documenten of ervaren werkwijzen