Onlangs was ik met mijn zoon van twee jaar oud bezig met een groot infraproject: het bouwen van een weg. Je kent ze vast wel, van die vilten puzzelstukken in asfaltkleur en met belijning erop waarmee je in no-time een parcours legt. Mijn zoontje was druk bezig een weg aan te leggen van A naar B met als doel: plezier. Ondanks dat de werkzaamheden zonder plan werden uitgevoerd, is het doel ruimschoots behaald. Want wat is er nou leuker dan samen iets bouwen en met een autootje over een zelfgebouwde weg rijden?
Na afloop van dit plezierige spelletje moest ik toch een beetje aan de Wkb denken. Wat als je nou zonder plan gaat voorbereiden op de Wkb? Of helemaal niet gaat voorbereiden? Waar kom je dan uit? En bereik je het doel? En doe je dit dan alleen of samen?
Gemeentes zijn sinds eind vorig jaar bezig met de zogeheten ambassadeursnetwerken. Daarin proberen zij zich met elkaar en alle betrokken partijen voor te bereiden op de Wkb en delen ze de ervaringen. Er lopen inmiddels een paar tientallen proefprojecten, maar dit is lang niet genoeg om alle betrokken partijen er van te laten leren en profiteren. Veel gemeenten staan er op dit moment voor open om te oefenen, maar we horen geluiden dat de aannemers hier niet voor in de rij staan. Misschien is het tijd om aannemers die wel actief zijn met Wkb te verenigen in een netwerk?
Bouwers zijn op dit moment gewoon al heel druk met bouwen en de dagelijkse gang van zaken. Daarnaast zijn er nog veel andere ‘randverschijnselen’, zoals de problematiek rondom stikstof en personeelstekort. Maar ook de BENG-eisen, de nieuwe Omgevingswet en het Bouwbesluit komen eraan. Die laatste aspecten hebben ook overlap met de Wkb en zijn qua voorbereiding prima te combineren. Misschien kan je daarmee wel meerdere vliegen in één klap slaan.
Heb jij de weg naar Wkb al uitgestippeld?